|
Terug
naar de website
|
|
Tussen
2 en 15 augustus 2011 reizen we voor een korte vakantie naar Midden- en
Oost-Duitsland. We gaan via Sauerland en Thüringen naar Dresden en
Saksisch Zwitserland. |
|
|
Op de kaart hierboven
staat de route aangegeven die we hebben gereden. |
|
Je kunt in
onderstaand "dagboek" op de foto's klikken om grotere exemplaren te
zien. Klik daarna op de "terug"-knop linksboven in het scherm of op de "Backspace"-toets op je toetsenbord om weer terug te keren naar het
verslag. |
|
Dinsdag 2 augustus
Uitgezwaaid door Peter Snel vertrekken we om ongeveer 9:45 uur met
prachtig weer en Carla achter het stuur naar Duitsland. Even voorbij
Arnhem drinken we in een wegrestaurant nog een Nederlandse kop koffie.
In Duitsland stoppen we in Wesel voor de lunch. In de hoofdstraat staan
veel beelden van ezels. Zouden deze dieren iets te maken hebben met de
vraag die we als kind in een echoput riepen: "Hoe heet de burgemeester
van Wesel?"
Na een lekker broodje,
rijdt Rob verder over de autosnelweg door het Ruhrgebied
naar Lüdenscheid in het westen van Sauerland. We logeren in het Mercure hotel dat
prachtig hoog
gelegen is in een stadspark met (ook 's avonds) een mooi
uitzicht op de omgeving.
We wandelen naar het centrum van de stad. De "Altstadt" heeft cirkelvormige straatjes met
in het midden een witte kerk. We lopen verder door een groot winkelcentrum en drinken op een terrasje ons eerste Duitse biertje. Dat smaakt. Terug in het hotel drinken we een (duur) biertje op het terras
en later maken we gebruik van het diner in buffetvorm. Het koude buffet
is heerlijk, maar het
warme gedeelte is tamelijk smakeloos. De verschillende kaasjes als nagerecht maken weer veel
goed. |
|
Woensdag 3
augustus
De weersverwachting geeft aan
dat het vanmiddag zal gaan regenen, maar voorlopig ziet het er prima
uit. Na een uitgebreid ontbijt besluiten we twee wandelingen te gaan
maken. We beginnen met de "Ochsentur", een wandeling rond een voormalig
militair oefenterrein waar nu een flink aantal Heckrunderen grazen. Af
en toe is het tamelijk steil. We komen vrijwel niemand tegen, maar ook
de familie van onze koeien met hun grote horens houden zich rustig en
laten zich alleen van tamelijk grote afstand bekijken. Maar het
landschap en het panorama op Lüdenscheid is mooi.
Voor de tweede
wandeling rijden we eerst langs zeer smalle en soms steile weggetjes
naar een stuwmeer(tje), de "Fuelbecker
Talsperre". De stuw dateert al uit het eind van de 19e eeuw en zorgt
voor het drinkwater voor de stad Altena. De wandeling rond het meer is
vlak. Ondanks dat staan er veel bankjes om uit te rusten. Op borden
staat veel informatie over de vissen
die in het meer zwemmen. Er lopen nogal wat mensen hard te lopen. Aan
het eind van de wandeling begint het zowaar een beetje te regenen, maar
het knapt daarna weer snel op. Terug in het hotel, maken we gebruik van
het zwembad op de bovenste verdieping. 's Avonds valt er nog wel een
flinke bui. |
|
Donderdag 4
augustus
Als we opstaan is het
behoorlijk mistig, maar de zon probeert er doorheen te branden, wat in
de loop van de ochtend prima lukt. We rijden over
binnenwegen dwars door het mooie landschap van Sauerland. We stoppen in
Winterberg en besluiten dat we, als we ooit nog eens op wintersport gaan,
niet in deze plaats willen verblijven. Het is erg toeristisch en het
stikt werkelijk van de
Nederlanders. Verder oostwaarts gaat de rit tot we via de
"Freiheitstunnel" de grens met de deelstaat Thüringen overschrijden en
daarmee de voormalige DDR in rijden. Niet veel verder komen we in de
volgende overnachtingsplaats Heilbad Heiligenstadt. We logeren in een
appartement in een luxe buitenwijk
van de stad. We worden uiterst vriendelijk ontvangen door de vrouw des
huizes die ons het ruime verblijf laat zien. Onze "Ferienwohnung" heeft
een eigen terras aan een schitterende tuin. Carla ziet al meteen mooie
bloemen, planten en vlinders die allemaal moeten worden gefotografeerd. In ons keukentje
bereiden we een eenvoudige maaltijd die we in onze tuin nuttigen. Na
het eten lopen we naar het stadje waar we in het "Kurpark" een erg koud
voetbad in een Kneippbad nemen. 's Avonds zitten we tot na 23:00 uur
buiten in onze tuin. Heerlijk! Ondanks het pessimistische weerbericht,
is het de hele dag prachtig. |
|
Vrijdag 5
augustus
's Morgens vroeg regent het
een beetje, maar het
knapt al snel op zodat we op ons terras kunnen ontbijten. De hele dag
is het behoorlijk zonnig. We worden door de vriendelijke eigenaresse
van
ons vakantieverblijf uitgenodigd een dvd te bekijken die in het kort
informatie over de omgeving biedt. Daarna maken we een wandeling door
de stad en bezoeken drie kerken die alle een eigen karakter hebben. Het
interieur van de ene kerk is tamelijk licht met moderne
gebrandschilderde ramen, terwijl de andere nogal donker en sober is
ingericht. De omgeving van Heiligenstadt is een katholieke enclave in
een verder protestants gebied. Men blijkt er erg trots op te zijn dat
de paus in september een bezoek aan de stad brengt. Na de wandeling,
boodschappen en een broodje, gaan we terug naar ons huisje waar we
verder in de tuin wat rusten en lezen. |
|
Zaterdag 6
augustus
We maken
vandaag een rondritje door het Eichsfeld zoals dit deel van Thüringen
heet. Duderstadt is de eerste stop. Een middeleeuws plaatsje waar in de
binnenstad vrijwel elk gebouw vakwerkhuizen zijn. Het ziet er allemaal
fraai uit. We wandelen wat door de stad, drinken een kopje koffie en
zetten dan koers naar het "Grenzlandmuseum Eichsfeld".
In de gebouwen van een
voormalige grensovergang
tussen West- en Oost-Duitsland
wordt de geschiedenis van de deling in 1945 en de eenwording in 1990
van de beide Duitslanden verteld. Veel foto's, filmpjes, e.d. Buiten
loopt een pad langs de toenmalige grens, een tientallen meters brede
lege strook met originele afrasteringen, lichtmasten, wachthokken, e.d.
Het is erg indrukwekkend om enigszins te ervaren welk onrecht de mensen destijds is aangedaan.
Daarna gaat de rit naar de ruïne van "Burg Hanstein",
gebouwd in de 11e eeuw en fraai bovenop een berg gelegen. Vandaag vindt er het "Burgfest"
plaats. Veel mensen in middeleeuwse kledij en er is van alles te koop:
zwaarden, kleding, etenswaren. Het is een drukte van belang.
We rijden terug door een mooi landschap naar onze overnachtingplaats
waar we besluiten een pizza in een restaurant te gaan eten. We doen dit
buiten op het terras, maar hier komt een einde aan een fraaie warme dag
met veel zon, want het begint te regenen. We vluchten naar
binnen waar we
de heerlijke pizza verder verorberen.
|
|
Zondag 7
augustus
Het is
grijs en grauw als we opstaan en al snel begint het te regenen. We
bedenken wat we met dit weer kunnen gaan doen, maar na de ochtendkoffie
klaart het enigszins op en wordt het droog. Daarom volgen we toch ons
oorspronkelijke plan om te gaan wandelen in de heuvels van de Iberg aan
de zuidkant van de stad. We pakken broodjes in, vullen onze
waterflessen en rijden een kort stukje naar het startpunt van de
wandeling. Daar komen we erachter dat we de routekaart met beschrijving
van de wandeling hebben vergeten. Gelukkig is onze tijdelijke woning
niet al te ver weg, dus halen we de kaart op en zijn we spoedig weer
terug.
De wandeling voert de heuvel op door
een bosgebied en komt uit op het plateau van de Iberg. De route is
"gründlich" aangegeven en overal staan informatieborden langs het pad.
We komen langs verschillende gedenktekens en kapelletjes. Een ree komt
uit het bos te voorschijn en schiet snel weer weg. Af en toe schijnt de
zon mooi door de bomen. Vanuit een oude wachttoren hebben we een fraai
uitzicht over de stad.
Terug in de stad, rijden we naar het
Kurpark waar een blaasorkest Heimatmusik speelt. Een vrouw en een man
zingen erbij. Vooral de zanger klinkt niet altijd even zuiver en het
swingt allemaal niet erg. Maar ze doen hun best en het publiek hoort
het allemaal vrij rustig aan. Ondanks herhaaldelijke pogingen van de
zangeres is men niet aan het dansen te krijgen.
Het wordt steeds zonniger en we drinken wat in een paviljoen in het
park. Na een korte wandeling rijden we weer naar huis en lezen en
luieren we wat in de tuin. |
|
Maandag 8
augustus
Het regent pijpenstelen zodra we ons bed uitkomen en het lijkt erop dat
het niet snel zal ophouden. Als het wat minder nat is, pakken we in en
nemen afscheid van de zeer vriendelijke gastvrouw en -heer.
We drinken in
Heiligenstadt nog een kopje koffie en vervolgen onze rit richting
Erfurt. Onderweg wordt het weer droog en het klaart zienderogen op.
Tegen 11:00 uur schijnt de zon weer.
In Erfurt stoppen we voor een wandeling door de stad. Een mooie
hooggelegen dom, statige
gebouwen, veel vakwerkhuizen, gezellige pleinen zoals de Fischmarkt en
over de rivier de Gera de Krämerbrücke
waarop huizen en winkels zijn gebouwd. We lunchen in een gezellig
restaurantje naast een oude watermolen. We bekijken de Dom van binnen,
een grote en tamelijk donkere kerk.
Dan gaat de reis verder richting Dresden waar we aan het eind van de
middag aankomen. Na een korte rustpauze in ons kleine hotelletje aan de
rand van de stad, gaan we met de bus en de tram naar de binnenstad. We
gebruiken het avondmaal aan de Altmarkt en wandelen daarna door de oude
binnenstad, o.a. naar de Frauenkirche. Van deze kerk resteerde na het
bombardement van de stad door de geallieerden in februari 1945 slechts
een ruïne. De brokstukken zijn tot 1993 als herdenking aan de tweede
wereldoorlog blijven liggen. Daarna is de kerk gerestaureerd. Een groot
deel van Dresden is herbouwd, want daar was na genoemd bombardement
weinig van over. In de oude stad zijn de gebouwen in de oorspronkelijke
stijl teruggekomen, maar net buiten de oude binnenstad zijn het meest
grote winkelcomplexen in beton, staal en glas. Maar wel mooi en
ruim. |
|
Dinsdag 9 augustus
Dresden is de vierde grootste
stad van Duitsland en is in februari 1945 grotendeels plat
gebombardeerd. Er kwamen 35.000 mensen om het leven en de binnenstad
werd vrijwel geheel verwoest. We rijden net als gisteren met de tram
naar de stad, maar stappen nu uit om vanaf een brug een overzichtsfoto
te maken.
Tijdens onze wandeling door de stad staan we er van te kijken hoeveel
oude gebouwen er nog staan. Maar bijna alle bouwwerken zijn
reconstructies van de originele exemplaren. Men gebruikte veel oude
delen van de oorspronkelijke gebouwen, maar uiteraard ook veel nieuw
materiaal. Verder heeft men de echte nieuwbouw in de oude stad naar
onze mening mooi op de historische gebouwen afgestemd. We kijken onze
ogen uit.
Na de lunch bezoeken we het informatiecentrum van de
Frauenkirche waar we in een film kunnen zien hoe de wederopbouw van de
kerk heeft plaatsgevonden. Heel indrukwekkend om te ervaren wat een gigantische klus dit moet zijn
geweest die meer dan tien jaar heeft gevergd. Maar we krijgen
ook veel respect voor de oorspronkelijke bouwers die het allemaal zonder computerberekeningen en modern materieel
en apparatuur heeft moeten klaren.
We wandelen via een winkelstraat terug naar de halte van het openbaar
vervoer en een korte rit brengt ons terug naar het hotel. Overigens
kunnen we in Nederland nog een puntje zuigen aan het systeem van
openbaar vervoer in deze stad. Een fijnmazig net van bus- en tramlijnen
met bij elke halte een automaat waar je nog gewoon kaartjes kunt kopen,
tot jaarabonnementen aan toe. Geen gedoe met OV-chipkaarten, maar
simpele ritk aartjes en stempelautomaten.
We dineren heerlijk in een voormalig slot bij een bierbrouwerij, waar
we door dames in mooie kledij worden geholpen.
Als het donker wordt maakt Carla nog enige avondopnamen van de stad op
de achtergrond. |
|
Woensdag 10
augustus
We verlaten Dresden en maken
een rondrit in de omgeving. Het eerste doel is Meissen, een stadje ten
westen van Dresden dat schilderachtig is gelegen aan de Elbe. De Dom en
de Albrechtsburg liggen hoog boven de rest van de stad. Te voet komen
we er via steile straatjes en trappen. Het doet allemaal erg
middeleeuws aan, hoewel de twee torens van de Dom pas in de 20e eeuw
werden gebouwd.
Meissen is overigens bekend geworden door het Sächsische porselein. Het
verhaal gaat dat Johann Friedrich Böttger in 1709 probeerde goud te
maken uit diverse stoffen. Tijdens zijn vergeefse pogingen ontdekte hij
het procedé om porselein te maken. De grondstoffen worden in de
omgeving van Meissen gedolven. We bezoeken een groot museum waarin
honderden stukken antiek porselein uit de hele wereld staan uitgestald,
waaronder Delfts blauw uit Nederland. Ook krijgen we tijdens een
rondleiding te zien hoe het porselein wordt vervaardigd. Ten slotte is
er uiteraard ook een winkel waar het te koop is. Dat gaat echter onze
begroting
te boven. Er zijn stukken bij die tienduizenden Euro's kosten.
Na de (overigens erg frisse) picknick aan de oever van de Elbe gaat de
rit via allerlei binnenweggetjes naar Arnsdorf. Een dorpje van niks,
maar hier reisde Rob ruim 15 jaar geleden per trein heen om zoon Yuri
op te halen die tijdens een wintersportvakantie alleen was
achtergebleven met een kapotte auto. Rob herkent er weinig meer van.
Het destijds zeer oost-duitse stationnetje is omgetoverd tot een zeer
westerse halte. Hij denkt wel het pension te zien waar Yuri toen heeft
gelogeerd.
Het einddoel is vandaag Stadt Wehlen, een klein plaatsje aan de Elbe
ten oosten van Dresden. Het hotelletje heet Villa Sophie. Hier blijven
we enige dagen om de "Sächsische Schweiz" met de rotspartij "Bastei" te
bezoeken.
We genieten van een overheerlijke avondmaal in het Italiaanse
restaurant Pasta Lucia waar de pasta nog traditioneel wordt
vervaardigd. |
|
Donderdag 11
augustus
's Morgens is het nog vrij fris en bewolkt, maar in de
loop van de dag klaart het op en wordt het tegen de 30°C.
We kopen eerst een belegd broodje voor de lunch in een bakkerswinkel.
Je kunt merken dat men hier nog oude gewoontes heeft, want de bakker
gaat al om 5 uur 's morgens open. Ook kun je hier in verschillende
hotels en restaurants alleen maar met contant geld betalen.
We maken een lange wandeling door de bossen over de nabij het stadje
liggende heuvels. We komen bijna niemand tegen. Onderweg drinken we
koffie in een leuke uitspanning midden in het bos. We lopen flink
omhoog naar de "Bastei", een serie vrijwel loodrechte hoge rotswanden
van zandsteen die 200 m boven de Elbe uitsteken. In de 19e eeuw heeft
men een stenen brug gebouwd die een aantal toppen van de bergen met
elkaar verbindt. We merken dat dit een toeristische attractie is, want
het is behoorlijk druk. Terecht overigens, want het is
aardig spectaculair en het uitzicht is vaak adembenemend.
Een lange afdaling via trappen brengt ons naar het dorpje Rathen waar
de de Elbe met een voetveer oversteken. Langs de linkeroever lopen we
terug naar Stadt Wehlen, waar we de Elbe weer met een veer oversteken
en pas rond 17:00 uur in ons hotel terugkomen. Het begint nu op het
bekende liedje van drs. P te lijken, want we gaan weer naar de andere
oever voor het avondeten. In een klein restaurant worden we
allerhartelijkst ontvangen en de kok legt ons uitgebreid uit wat hij
allemaal te bieden heeft (en vooral ook wat hij niet heeft). De vis die
hij serveert en het glaasje wijn erbij smaken goed. |
|
Vrijdag 12
augustus
Vesting Königstein ligt op
een 360 m hoge tafelberg boven het gelijknamige stadje langs de Elbe.
We rijden er met de trein heen. Het is een rit van slechts 10 minuten
vanuit ons logeeradres. Het valt op dat de trein erg schoon is: geen
kapotte stoelen, geen graffiti. Dat was ook al het geval in Dresden in
de tram en de bus.
In Königstein aangekomen, zien we dat de vesting inderdaad erg hoog
ligt. Daarom besluiten we, na een kopje koffie, er met een toeristenbus
heen te rijden.
Rond 1200 werd Königstein als
burcht voor Boheemse
koningen gebouwd. In de 16e eeuw werd hij in een vesting veranderd. Na
enige aanpassingen in de latere eeuwen was Königstein de sterkste
fortificatie van Duitsland en werd deze nooit belegerd.
Het is een indrukwekkend geheel. We genieten weer van de mooiste
uitzichten, zelfs tot op Dresden. In de verschillende gebouwen wordt de
geschiedenis van het fort verteld. Heel apart is te zien hoe de
watertoevoer naar het fort was geregeld. Men groef een meer dan 150 m
diepe schacht met een diameter van 3,50 m tot op een bron. Met
paardenkracht en later met een stoommachine en nog weer later met een
elektromotor werden vaten neergelaten en gevuld weer opgehesen. We
lopen er enkele uren rond en dalen te voet weer af naar het
dorp.
De trein brengt ons weer vlot terug naar Stadt Wehlen. We lopen naar
een soort heemtuin en het Heimatmuseum bovenop een rots. Dat is klimmen
langs smalle steile paadjes en zelf via een niet al te degelijk
uitziende ladder. Het is bijna aandoenlijk om te zien wat men ervan
probeert te maken. Na een rustpauze in het hotel gaan we weer in het
Italiaanse restaurant eten waar we eergisteren ook al waren. Ook nu was
de maaltijd heerlijk. |
|
Zaterdag
13 augustus
We zijn tamelijk vroeg wakker en merken dat het behoorlijk regent. We
hebben tot nu toe nauwelijks last van neerslag gehad, maar het kan hier
in dit jaargetijde ook anders zijn. In augustus 2002 liep midden Europa
zo'n beetje onder na enige weken zeer veel regen. De Elbe stond 11 m
hoger dan normaal en de stadjes langs de rivier waren helemaal
ondergelopen. Op het al tamelijk hooggelegen marktplein van Stadt
Wehlen stond het water tot aan de eerste verdieping, de hoogste stand
sinds het maximum van 1845. Het is nauwelijks voor te stellen hoeveel
water er toen door het dal stroomde. Hoe dan ook, tot nu toe is het in
deze vakantie gelukkig vrijwel steeds droog geweest en ontbijten we
weer lekker. We vertrekken richting het westen, maar gaan eerst naar
Pirna dat tussen Stadt Wehlen en Dresden ligt. Een aardige stad met
leuke straatjes en winkels. Gelukkig zijn er ook al restaurantjes open
voor onze gebruikelijke ochtendkoffie (ofwel espresso en cappuccino).
Dan kunnen we ook weer even schuilen voor de nattigheid.
De rit verloopt hierna voorspoedig. Het is over het algemeen zwaar
bewolkt en af en toe valt er een bui.
Tegen 16:00 uur komen we aan in Breuna waar we logeren in hotel
Sonneneck. Het is echter gesloten. Ook de deur van het bijbehorende
restaurant is op slot. We zien nog een zijingang waarvan de deur ook
dicht zit. Vanaf de overkant roept iemand vanaf zijn balkon dat de
sleutel onder de mat ligt. Dat klopt en zo komen we binnen. Niemand te
zien. We weten niet welke kamer voor ons is gereserveerd. Dan maar
telefoneren. De eigenaar zegt dat we kamer 24 op de eerste verdieping
moeten hebben. Maar er is daar helemaal geen kamer 24. Weer
bellen. Het blijkt dat we nu de verkeerde ingang van het hotel hebben
genomen. We moeten de andere ingang hebben waar ook een sleutel onder
de mat ligt. Kennelijk vertrouwt men hier elkaar zo goed dat de deuren
in feite nog gewoon open kunnen staan. Uiteindelijk komen we in onze
kamer terecht waar we een aardige kamer hebben met een groot balkon. Het biertje dat we daar
nuttigen smaakt lekker na deze zoektocht. En het klaart steeds meer op.
We hadden van de eigenaar van het hotel begrepen dat zijn
restaurant gesloten is, maar dat er in het dorp bij de kerk een feest
is waar we ook wat kunnen eten. We besluiten ons in het feestgedruis te
werpen en de wandeling erheen is niet ver. Maar... van een feest is
niets te merken. Wel staan er wat lange tafels met banken en men is een
biertap aan het oprichten. Dat schiet niet op en we krijgen toch zo langzamerhand trek. Dan
maar een restaurant opzoeken. We komen er drie tegen, maar die zijn
allemaal gesloten. Op zaterdagavond! Alleen een pizzeria is open en die
heeft meer dan alleen pizza's. Uiteindelijk eten we toch nog lekker. Daarna nog even langs het "feest",
maar de "schlagers" die we daar horen, trekken ons niet erg aan.
Kortom: Breuna is een dorpje van niks. Nog minder dan Almelo: hier is
helemaal niets te doen, want zelfs het stoplicht staat alleen maar op
groen. Terug in het hotel lezen we tot het donker wordt op ons balkon
onze boeken. |
|
Zondag 14
augustus
We zijn, naast een ander paar, de enige gasten in het hotel. Omdat het
hotel nauwelijks in bedrijf lijkt, zijn we benieuwd wat het ontbijt ons
te bieden heeft. Maar dat valt alles mee. Op onze vraag of het
restaurant vanavond wel open is, krijgen we een ontkennend antwoord. We
snappen er zo langzamerhand niets van hoe dit hotel/restaurant kan
bestaan. Vier gasten en een in het weekeinde gesloten restaurant.
Er zijn in de buurt wat wandelingen
uitgezet, maar gelopen hebben we de afgelopen dagen al genoeg.
Bovendien regent het af en toe flink en daarom maken we er een
museum-dagje van. In Kassel, dat op een afstand van ca. 30 km ligt,
moet genoeg te zien zijn. We rijden erheen door een mooi golvend
landschap met graanvelden en bossen. De omgeving toont echter minder
fraai door de grijze lucht.
In Kassel zoeken we eerst een café op voor de traditionele
versnapering, maar ook omdat het daar droog is. Na de koffie regent het
echter niet meer en lopen we naar het Landesmuseum waarin allerlei
meubelstukken, stoffen en gebruiksartikelen zijn uitgestald die men
door de eeuwen heen in huis had. We zien zeer bijzondere stukken,
waaronder een Jugendstil melkkan van een Nederlandse kunstenaar. Maar
ook zijn er meer eigentijdse spullen uitgestald.
Het is zo langzamerhand een traditie van ons om één keer in elke
vakantie een hamburger te eten bij McDonalds en dat doen we dit keer
als lunch. Hierna wandelen we naar de Orangerie, een groot gebouw in
een gigantisch park. In het pand is een museum gevestigd op
het gebied van de astronomie en technologie. We bewonderen allerlei meetinstrumenten voor de tijds-, afstands- en
plaatsbepaling, weeg instrumenten en nog veel meer. We bezoeken
het planetarium dat ook in het gebouw
is bevestigd en zien daar een film over het ontstaan van het heelal.
Daarna krijgen we uitleg over de sterrenhemel. Heel interessant.
Vervolgens rijden we naar de Wilhelmshöhe. Een hoog gelegen slot in een
groot park aan de rand van de stad met een mooi uitzicht.
Tegen etenstijd komen we weer in Breuna aan waar we een lekkere pizza
verorberen. |
|
Maandag 15
augustus
We zijn deze nacht de enige
gasten in het hotel geweest en de eigenaresse heeft een apart
ontbijttafeltje voor ons gedekt.
Carla maakt nog een foto van het nu in de zon staande hotel Sonneneck
en om ca. 9:30 uur vertrekken we richting Nederland. Eerst doen we nog
enige boodschappen in de naburige supermarkt (die hier al om 6:00 uur
open gaat) en drinken er een kopje koffie met (om het af te leren) een
taartje erbij.
De terugreis verloopt voorspoedig. Allemaal tamelijk rustige snelwegen.
Zelfs in het Ruhrgebied zijn de wegen niet druk. Maar zodra we
Nederland binnenkomen is er erg veel verkeer en gaat het niet al te
vlot. Bijna de hele route tot aan huis is de maximumsnelheid 100 km/h
en dat lijkt vrij traag in verhouding tot de ongelimiteerde snelheid
waarmee op de meeste Duitse Autobahnen mag worden gereden. Ook begint
het direct over de Nederlandse grens te regenen, maar dat
is van korte duur. Het wordt steeds mooier weer en in Haarlem
aangekomen is het stralend mooi.
Het uitpakken is altijd weer een minder leuke klus, maar de post
nakijken is wel weer spannend.
De tuin en de plantjes in huis zien er goed uit dankzij de goede zorgen
van Peter en Annelies, maar ook door de regen die in Nederland de
afgelopen weken kennelijk is gevallen. De appeltjes worden al aardig
rijp.
We vernemen dat de familie Wester (voor onbekenden: onze dochter, haar
echtgenoot en hun drie kinderen van 8, vrijwel 10 en bijna 12 jaar) hun
fietstocht vanuit Velserbroek naar Parijs hebben voltooid. Een hele
prestatie die wij niet nadoen.
We gebruiken in het zonnetje in de tuin onze avondmaaltijd en genieten
nog even na van een fijne vakantie. |
|
Terug
naar de website
|