Terug naar de website

 
Tussen 2 en 15 augustus 2011 reizen we voor een korte vakantie naar Midden- en Oost-Duitsland. We gaan via Sauerland en Thüringen naar Dresden en Saksisch Zwitserland.
 
Op de kaart hierboven staat de route aangegeven die we hebben gereden.
Je kunt in onderstaand "dagboek" op de foto's klikken om grotere exemplaren te zien.
Klik daarna op de "terug"-knop linksboven in het scherm of op de "Backspace"-toets op je toetsenbord om weer terug te keren naar het verslag.
 
Dinsdag 2 augustus
Uitgezwaaid door Peter Snel vertrekken we om ongeveer 9:45 uur met prachtig weer en Carla achter het stuur naar Duitsland. Even voorbij Arnhem drinken we in een wegrestaurant nog een Nederlandse kop koffie. In Duitsland stoppen we in Wesel voor de lunch. In de hoofdstraat staan veel beelden van ezels. Zouden deze dieren iets te maken hebben met de vraag die we als kind in een echoput riepen: "Hoe heet de burgemeester van Wesel?"

Na een lekker broodje, rijdt Rob verder over de autosnelweg door het Ruhrgebied naar Lüdenscheid in het westen van Sauerland. We logeren in het Mercure hotel dat prachtig hoog gelegen is in een stadspark met (ook 's avonds) een mooi uitzicht op de omgeving. We wandelen naar het centrum van de stad. De "Altstadt" heeft cirkelvormige straatjes met in het midden een witte kerk. We lopen verder door een groot winkelcentrum en drinken op een terrasje ons eerste Duitse biertje. Dat smaakt. Terug in het hotel drinken we een (duur) biertje op het terras en later maken we gebruik van het diner in buffetvorm. Het koude buffet is heerlijk, maar het warme gedeelte is tamelijk smakeloos. De verschillende kaasjes als nagerecht maken weer veel goed.   
 
Woensdag 3 augustus
De weersverwachting geeft aan dat het vanmiddag zal gaan regenen, maar voorlopig ziet het er prima uit. Na een uitgebreid ontbijt besluiten we twee wandelingen te gaan maken. We beginnen met de "Ochsentur", een wandeling rond een voormalig militair oefenterrein waar nu een flink aantal Heckrunderen grazen. Af en toe is het tamelijk steil. We komen vrijwel niemand tegen, maar ook de familie van onze koeien met hun grote horens houden zich rustig en laten zich alleen van tamelijk grote afstand bekijken. Maar het landschap en het panorama op Lüdenscheid is mooi.
Voor de twee
de wandeling rijden we eerst langs zeer smalle en soms steile weggetjes naar een stuwmeer(tje), de "Fuelbecker Talsperre". De stuw dateert al uit het eind van de 19e eeuw en zorgt voor het drinkwater voor de stad Altena. De wandeling rond het meer is vlak. Ondanks dat staan er veel bankjes om uit te rusten. Op borden staat veel informatie over de vissen die in het meer zwemmen. Er lopen nogal wat mensen hard te lopen. Aan het eind van de wandeling begint het zowaar een beetje te regenen, maar het knapt daarna weer snel op. Terug in het hotel, maken we gebruik van het zwembad op de bovenste verdieping. 's Avonds valt er nog wel een flinke bui.
 
Donderdag 4 augustus
Als we opstaan is het behoorlijk mistig, maar de zon probeert er doorheen te branden, wat in de loop van de ochtend prima lukt. We rijden
over binnenwegen dwars door het mooie landschap van Sauerland. We stoppen in Winterberg en besluiten dat we, als we ooit nog eens op wintersport gaan, niet in deze plaats willen verblijven. Het is erg toeristisch en het stikt werkelijk van de Nederlanders. Verder oostwaarts gaat de rit tot we via de "Freiheitstunnel" de grens met de deelstaat Thüringen overschrijden en daarmee de voormalige DDR in rijden. Niet veel verder komen we in de volgende overnachtingsplaats Heilbad Heiligenstadt. We logeren in een appartement in een luxe buitenwijk van de stad. We worden uiterst vriendelijk ontvangen door de vrouw des huizes die ons het ruime verblijf laat zien. Onze "Ferienwohnung" heeft een eigen terras aan een schitterende tuin. Carla ziet al meteen mooie bloemen, planten en vlinders die allemaal moeten worden gefotografeerd. In ons keukentje bereiden we een eenvoudige maaltijd die we in onze tuin nuttigen. Na het eten lopen we naar het stadje waar we in het "Kurpark" een erg koud voetbad in een Kneippbad nemen. 's Avonds zitten we tot na 23:00 uur buiten in onze tuin. Heerlijk! Ondanks het pessimistische weerbericht, is het de hele dag prachtig.
 
Vrijdag 5 augustus
's Morgens vroeg regent het een beetje, maar het knapt al snel op zodat we op ons terras kunnen ontbijten. De hele dag is het behoorlijk zonnig. We worden door de vriendelijke eigenaresse van ons vakantieverblijf uitgenodigd een dvd te bekijken die in het kort informatie over de omgeving biedt. Daarna maken we een wandeling door de stad en bezoeken drie kerken die alle een eigen karakter hebben. Het interieur van de ene kerk is tamelijk licht met moderne gebrandschilderde ramen, terwijl de andere nogal donker en sober is ingericht. De omgeving van Heiligenstadt is een katholieke enclave in een verder protestants gebied. Men blijkt er erg trots op te zijn dat de paus in september een bezoek aan de stad brengt. Na de wandeling, boodschappen en een broodje, gaan we terug naar ons huisje waar we verder in de tuin wat rusten en lezen.
 
Zaterdag 6 augustus
We maken vandaag een rondritje door het Eichsfeld zoals dit deel van Thüringen heet. Duderstadt is de eerste stop. Een middeleeuws plaatsje waar in de binnenstad vrijwel elk gebouw vakwerkhuizen zijn. Het ziet er allemaal fraai uit. We wandelen wat door de stad, drinken een kopje koffie en zetten dan koers naar het "Grenzlandmuseum Eichsfeld".


In de gebouwen van een voormalige grensovergang tussen West- en Oost-Duitsland wordt de geschiedenis van de deling in 1945 en de eenwording in 1990 van de beide Duitslanden verteld. Veel foto's, filmpjes, e.d. Buiten loopt een pad langs de toenmalige grens, een tientallen meters brede lege strook met originele afrasteringen, lichtmasten, wachthokken, e.d. Het is erg indrukwekkend om enigszins te ervaren welk onrecht de mensen destijds is aangedaan.


Daarna gaat de rit naar de ruïne van "Burg Hanstein", gebouwd in de 11e eeuw en fraai bovenop een berg gelegen. Vandaag vindt er het "Burgfest" plaats. Veel mensen in middeleeuwse kledij en er is van alles te koop: zwaarden, kleding, etenswaren. Het is een drukte van belang.
We rijden terug door een mooi landschap naar onze overnachtingplaats waar we besluiten een pizza in een restaurant te gaan eten. We doen dit buiten op het terras, maar hier komt een einde aan een fraaie warme dag met veel zon, want het begint te regenen. We vluchten naar binnen 
waar we de heerlijke pizza verder verorberen.

 
Zondag 7 augustus
Het is grijs en grauw als we opstaan en al snel begint het te regenen. We bedenken wat we met dit weer kunnen gaan doen, maar na de ochtendkoffie klaart het enigszins op en wordt het droog. Daarom volgen we toch ons oorspronkelijke plan om te gaan wandelen in de heuvels van de Iberg aan de zuidkant van de stad. We pakken broodjes in, vullen onze waterflessen en rijden een kort stukje naar het startpunt van de wandeling. Daar komen we erachter dat we de routekaart met beschrijving van de wandeling hebben vergeten. Gelukkig is onze tijdelijke woning niet al te ver weg, dus halen we de kaart op en zijn we spoedig weer terug.
De wandeling voert de heuvel op door een bosgebied en komt uit op het plateau van de Iberg. De route is "gründlich" aangegeven en overal staan informatieborden langs het pad. We komen langs verschillende gedenktekens en kapelletjes. Een ree komt uit het bos te voorschijn en schiet snel weer weg. Af en toe schijnt de zon mooi door de bomen. Vanuit een oude wachttoren hebben we een fraai uitzicht over de stad.
Terug in de stad, rijden we naar het Kurpark waar een blaasorkest Heimatmusik speelt. Een vrouw en een man zingen erbij. Vooral de zanger klinkt niet altijd even zuiver en het swingt allemaal niet erg. Maar ze doen hun best en het publiek hoort het allemaal vrij rustig aan. Ondanks herhaaldelijke pogingen van de zangeres is men niet aan het dansen te krijgen.
Het wordt steeds zonniger en we drinken wat in een paviljoen in het park. Na een korte wandeling rijden we weer naar huis en lezen en luieren we wat in de tuin. 
 
Maandag 8 augustus
Het regent pijpenstelen zodra we ons bed uitkomen en het lijkt erop dat het niet snel zal ophouden. Als het wat minder nat is, pakken we in en nemen afscheid van de zeer vriendelijke gastvrouw en -heer.
We drinken in Heiligenstadt nog een kopje koffie en vervolgen onze rit richting Erfurt. Onderweg wordt het weer droog en het klaart zienderogen op. Tegen 11:00 uur schijnt de zon weer.
In Erfurt stoppen we voor een wandeling door de stad. Een mooie hooggelegen dom, statig
e gebouwen, veel vakwerkhuizen, gezellige pleinen zoals de Fischmarkt en over de rivier de Gera de Krämerbrücke waarop huizen en winkels zijn gebouwd. We lunchen in een gezellig restaurantje naast een oude watermolen. We bekijken de Dom van binnen, een grote en tamelijk donkere kerk.
Dan gaat de reis verder richting Dresden waar we aan het eind van de middag aankomen. Na een korte rustpauze in ons kleine hotelletje aan de rand van de stad, gaan we met de bus en de tram naar de binnenstad. We gebruiken het avondmaal aan de Altmarkt en wandelen daarna door de oude binnenstad, o.a. naar de Frauenkirche. Van deze kerk resteerde na het bombardement van de stad door de geallieerden in februari 1945 slechts een ruïne. De brokstukken zijn tot 1993 als herdenking aan de tweede wereldoorlog blijven liggen. Daarna is de kerk gerestaureerd. Een groot deel van Dresden is herbouwd, want daar was na genoemd bombardement weinig van over. In de oude stad zijn de gebouwen in de oorspronkelijke stijl teruggekomen, maar net buiten de oude binnenstad zijn het meest grote winkelcomplexen in beton, staal en glas. Maar wel mooi en ruim.  
 
Dinsdag 9 augustus
Dresden is de vierde grootste stad van Duitsland en is in februari 1945 grotendeels plat gebombardeerd. Er kwamen 35.000 mensen om het leven en de binnenstad werd vrijwel geheel verwoest. We rijden net als gisteren met de tram naar de stad, maar stappen nu uit om vanaf een brug een overzichtsfoto te maken.
Tijdens onze wandeling door de stad staan we er van te kijken hoeveel oude gebouwen er nog staan. Maar bijna alle bouwwerken zijn reconstructies van de originele exemplaren. Men gebruikte veel oude delen van de oorspronkelijke gebouwen, maar uiteraard ook veel nieuw materiaal. Verder heeft men de echte nieuwbouw in de oude stad naar onze mening mooi op de historische gebouwen afgestemd. We kijken onze ogen uit.
Na de lunch bezoeken we het informatiecentrum van de Frauenkirche waar we in een film kunnen zien hoe de wederopbouw van de kerk heeft plaatsgevonden. Heel indrukwekkend om te erva
ren wat een gigantische klus dit moet zijn geweest die meedan tien jaar heeft gevergd. Maar we krijgen ook veel respect voor de oorspronkelijke bouwers die het allemaal zonder computerberekeningen en modern materieel en apparatuur heeft moeten klaren.
We wandelen via een winkelstraat terug naar de halte van het openbaar vervoer en een korte rit brengt ons terug naar het hotel. Overigens kunnen we in Nederland nog een puntje zuigen aan het systeem van openbaar vervoer in deze stad. Een fijnmazig net van bus- en tramlijnen met bij elke halte een automaat waar je nog gewoon kaartjes kunt kopen, tot jaarabonnementen aan toe. Geen gedoe met OV-chipkaarten, maar simpele ritk
 aartjes en stempelautomaten.
We dineren heerlijk in een voormalig slot bij een bierbrouwerij, waar we door dames in mooie kledij worden geholpen.
Als het donker wordt maakt Carla nog enige avondopnamen van de stad op de achtergrond.
 
Woensdag 10 augustus
We verlaten Dresden en maken een rondrit in de omgeving. Het eerste doel is Meissen, een stadje ten westen van Dresden dat schilderachtig is gelegen aan de Elbe. De Dom en de Albrechtsburg liggen hoog boven de rest van de stad. Te voet komen we er via steile straatjes en trappen. Het doet allemaal erg middeleeuws aan, hoewel de twee torens van de Dom pas in de 20e eeuw werden gebouwd.
Meissen is overigens bekend geworden door het Sächsische porselein. Het verhaal gaat dat Johann Friedrich Böttger in 1709 probeerde goud te maken uit diverse stoffen. Tijdens zijn vergeefse pogingen ontdekte hij het procedé om porselein te maken. De grondstoffen worden in de omgeving van Meissen gedolven. We bezoeken een groot museum waarin honderden stukken antiek porselein uit de hele wereld staan uitgestald, waaronder Delfts blauw uit Nederland. Ook krijgen we tijdens een rondleiding te zien hoe het porselein wordt vervaardigd. Ten slotte is er uiteraard ook een winkel waar het te koop is. Dat gaat echter onze beg
roting te boven. Er zijn stukken bij die tienduizenden Euro's kosten.
Na de (overigens erg frisse) picknick aan de oever van de Elbe gaat de rit via allerlei binnenweggetjes naar Arnsdorf. Een dorpje van niks, maar hier reisde Rob ruim 15 jaar geleden per trein heen om zoon Yuri op te halen die tijdens een wintersportvakantie alleen was achtergebleven met een kapotte auto. Rob herkent er weinig meer van. Het destijds zeer oost-duitse stationnetje is omgetoverd tot een zeer westerse halte. Hij denkt wel het pension te zien waar Yuri toen heeft gelogeerd.
Het einddoel is vandaag Stadt Wehlen, een klein plaatsje aan de Elbe ten oosten van Dresden. Het hotelletje heet Villa Sophie. Hier blijven we enige dagen om de "Sächsische Schweiz" met de rotspartij "Bastei" te bezoeken.
We genieten van een overheerlijke avondmaal in het Italiaanse restaurant Pasta Lucia waar de pasta nog traditioneel wordt vervaardigd.
 
Donderdag 11 augustus
's Morgens is het nog vrij fris en bewolkt, maar in de loop van de dag klaart het op en wordt het tegen de 30°C.
We kopen eerst een belegd broodje voor de lunch in een bakkerswinkel. Je kunt merken dat men hier nog oude gewoontes heeft, want de bakker gaat al om 5 uur 's morgens open. Ook kun je hier in verschillende hotels en restaurants alleen maar met contant geld betalen.
We maken een lange wandeling door de bossen over de nabij het stadje liggende heuvels. We komen bijna niemand tegen. Onderweg drinken we koffie in een leuke uitspanning midden in het bos. We lopen flink omhoog naar de "Bastei", een serie vrijwel loodrechte hoge rotswanden van zandsteen die 200 m boven de Elbe uitsteken. In de 19e eeuw heeft men een stenen brug gebouwd die een aantal toppen van de bergen met elkaar verbindt. We merken dat dit een toeristische attractie is, want het is behoorlijk druk. Terecht overigens, want het is aardig spectaculair en het uitzicht is vaak adembenemend.
Een lange afdaling via trappen brengt ons naar het dorpje Rathen waar de de Elbe met een voetveer oversteken. Langs de linkeroever lopen we terug naar Stadt Wehlen, waar we de Elbe weer met een veer oversteken en pas rond 17:00 uur in ons hotel terugkomen. Het begint nu op het bekende liedje van drs. P te lijken, want we gaan weer naar de andere oever voor het avondeten. In een klein restaurant worden we allerhartelijkst ontvangen en de kok legt ons uitgebreid uit wat hij allemaal te bieden heeft (en vooral ook wat hij niet heeft). De vis die hij serveert en het glaasje wijn erbij smaken goed.
 
Vrijdag 12 augustus
Vesting Königstein ligt op een 360 m hoge tafelberg boven het gelijknamige stadje langs de Elbe. We rijden er met de trein heen. Het is een rit van slechts 10 minuten vanuit ons logeeradres. Het valt op dat de trein erg schoon is: geen kapotte stoelen, geen graffiti. Dat was ook al het geval in Dresden in de tram en de bus.
In Königstein aangekomen, zien we dat de vesting inderdaad erg hoog ligt. Daarom besluiten we, na een kopje koffie, er met een toeristenbus heen te rijden.

Rond 1200 werd Königstein als burcht voor Boheemse koningen gebouwd. In de 16e eeuw werd hij in een vesting veranderd. Na enige aanpassingen in de latere eeuwen was Königstein de sterkste fortificatie van Duitsland en werd deze nooit belegerd.
Het is een indrukwekkend geheel. We genieten weer van de mooiste uitzichten, zelfs tot op Dresden. In de verschillende gebouwen wordt de geschiedenis van het fort verteld. Heel apart is te zien hoe de watertoevoer naar het fort was geregeld. Men groef een meer dan 150 m diepe schacht met een diameter van 3,50 m tot op een bron. Met paardenkracht en later met een stoommachine en nog weer later met een elektromotor werden vaten neergelaten en gevuld weer opgehesen. We lopen er enkele uren rond en  dalen te voet weer af naar het dorp.
De trein brengt ons weer vlot terug naar Stadt Wehlen. We lopen naar een soort heemtuin en het Heimatmuseum bovenop een rots. Dat is klimmen langs smalle steile paadjes en zelf via een niet al te degelijk uitziende ladder. Het is bijna aandoenlijk om te zien wat men ervan probeert te maken. Na een rustpauze in het hotel gaan we weer in het Italiaanse restaurant eten waar we eergisteren ook al waren. Ook nu was de maaltijd heerlijk.
 
Zaterdag 13 augustus
We zijn tamelijk vroeg wakker en merken dat het behoorlijk regent. We hebben tot nu toe nauwelijks last van neerslag gehad, maar het kan hier in dit jaargetijde ook anders zijn. In augustus 2002 liep midden Europa zo'n beetje onder na enige weken zeer veel regen. De Elbe stond 11 m hoger dan normaal en de stadjes langs de rivier waren helemaal ondergelopen. Op het al tamelijk hooggelegen marktplein van Stadt Wehlen stond het water tot aan de eerste verdieping, de hoogste stand sinds het maximum van 1845. Het is nauwelijks voor te stellen hoeveel water er toen door het dal stroomde. Hoe dan ook, tot nu toe is het in deze vakantie gelukkig vrijwel steeds droog geweest en ontbijten we weer lekker. We vertrekken richting het westen, maar gaan eerst naar Pirna dat tussen Stadt Wehlen en Dresden ligt. Een aardige stad met leuke straatjes en winkels. Gelukkig zijn er ook al restaurantjes open voor onze gebruikelijke ochtendkoffie (ofwel espresso en cappuccino). Dan kunnen we ook weer even schuilen voor de nattigheid.
De rit verloopt hierna voorspoedig. Het is over het algemeen zwaar bewolkt en af en toe valt er een bui.
Tegen 16:00 uur komen we aan in Breuna waar we logeren in hotel Sonneneck. Het is echter gesloten. Ook de deur van het bijbehorende restaurant is op slot. We zien nog een zijingang waarvan de deur ook dicht zit. Vanaf de overkant roept iemand vanaf zijn balkon dat de sleutel onder de mat ligt. Dat klopt en zo komen we binnen. Niemand te zien. We weten niet welke kamer voor ons is gereserveerd. Dan maar telefoneren. De eigenaar zegt dat we kamer 24 op de eerste verdieping moeten hebben. Maar er is daar helemaal geen kamer 24. Weer bellen. Het blijkt dat we nu de verkeerde ingang van het hotel hebben genomen. We moeten de andere ingang hebben waar ook een sleutel onder de mat ligt. Kennelijk vertrouwt men hier elkaar zo goed dat de deuren in feite nog gewoon open kunnen staan. Uiteindelijk komen we in onze kamer terecht waar we een aardige kamer hebben m
et een groot balkon. Het biertje dat we daar nuttigen smaakt lekker na deze zoektocht. En het klaart steeds meer op.
We hadden van de eigenaar van het hotel begrepen dat zijn restaurant gesloten is, maar dat er in het dorp bij de kerk een feest is waar we ook wat kunnen eten. We besluiten ons in het feestgedruis te werpen en de wandeling erheen is niet ver. Maar... van een feest is niets te merken. Wel staan er
wat lange tafels met banken en men is een biertap aan het oprichten. Dat schiet niet op en we krijgen toch zo langzamerhand trek. Dan maar een restaurant opzoeken. We komen er drie tegen, maar die zijn allemaal gesloten. Op zaterdagavond! Alleen een pizzeria is open en die heeft meer dan alleen pizza's. Uiteindelijk eten we toch nog lekker. Daarna nog even langs het "feest", maar de "schlagers" die we daar horen, trekken ons niet erg aan. Kortom: Breuna is een dorpje van niks. Nog minder dan Almelo: hier is helemaal niets te doen, want zelfs het stoplicht staat alleen maar op groen. Terug in het hotel lezen we tot het donker wordt op ons balkon onze boeken.
 
Zondag 14 augustus
We zijn, naast een ander paar, de enige gasten in het hotel. Omdat het hotel nauwelijks in bedrijf lijkt, zijn we benieuwd wat het ontbijt ons te bieden heeft. Maar dat valt alles mee. Op onze vraag of het restaurant vanavond wel open is, krijgen we een ontkennend antwoord. We snappen er zo langzamerhand niets van hoe dit hotel/restaurant kan bestaan. Vier gasten en een in het weekeinde gesloten restaurant.
Er zijn in de buurt wat wandelingen uitgezet, maar gelopen hebben we de afgelopen dagen al genoeg. Bovendien regent het af en toe flink en daarom maken we er een museum-dagje van. In Kassel, dat op een afstand van ca. 30 km ligt, moet genoeg te zien zijn. We rijden erheen door een mooi golvend landschap met graanvelden en bossen. De omgeving toont echter minder fraai door de grijze lucht.
In Kassel zoeken we eerst een café op voor de traditionele versnapering, maar ook omdat het daar droog is. Na de koffie regent het echter niet meer en lopen we naar het Landesmuseum waarin allerlei meubelstukken, stoffen en gebruiksartikelen zijn uitgestald die men door de eeuwen heen in huis had. We zien zeer bijzondere stukken, waaronder een Jugendstil melkkan van een Nederlandse kunstenaar. Maar ook zijn er meer eigentijdse spullen uitgestald.
Het is zo langzamerhand een traditie van ons om één keer in elke vakantie een hamburger te eten bij McDonalds en dat doen we dit keer als lunch. Hierna wandelen we naar de Orangerie, een groot gebouw in een gigantisch park. In het pand is een museum gevestigd op het gebied van de astronomie en technologie. We bewonderen aller
lei meetinstrumenten voor de tijds-, afstands- en plaatsbepaling, weeg instrumenten en nog veel meer. We bezoeken het planetarium dat ook in het gebouw is bevestigd en zien daar een film over het ontstaan van het heelal. Daarna krijgen we uitleg over de sterrenhemel. Heel interessant.
Vervolgens rijden we naar de Wilhelmshöhe. Een hoog gelegen slot in een groot park aan de rand van de stad met een mooi uitzicht.
Tegen etenstijd komen we weer in Breuna aan waar we een lekkere pizza verorberen.
 
Maandag 15 augustus
We zijn deze nacht de enige gasten in het hotel geweest en de eigenaresse heeft een apart ontbijttafeltje voor ons gedekt.
Carla maakt nog een foto van het nu in de zon staande hotel Sonneneck en om ca. 9:30 uur vertrekken we richting Nederland. Eerst doen we nog enige boodschappen in de naburige supermarkt (die hier al om 6:00 uur open gaat) en drinken er een kopje koffie met (om het af te leren) een taartje erbij.
De terugreis verloopt voorspoedig. Allemaal tamelijk rustige snelwegen. Zelfs in het Ruhrgebied zijn de wegen niet druk. Maar zodra we Nederland binnenkomen is er erg veel verkeer en gaat het niet al te vlot. Bijna de hele route tot aan huis is de maximumsnelheid 100 km/h en dat lijkt vrij traag in verhouding tot de ongelimiteerde snelheid waarmee op de meeste Duitse Autobahnen mag worden gereden. Ook begint het direct over de Nederlandse grens te regenen, maar dat
is van korte duur. Het wordt steeds mooier weer en in Haarlem aangekomen is het stralend mooi.
Het uitpakken is altijd weer een minder leuke klus, maar de post nakijken is wel weer spannend.
De tuin en de plantjes in huis zien er goed uit dankzij de goede zorgen van Peter en Annelies, maar ook door de regen die in Nederland de afgelopen weken kennelijk is gevallen. De appeltjes worden al aardig rijp.
We vernemen dat de familie Wester (voor onbekenden: onze dochter, haar echtgenoot en hun drie kinderen van 8, vrijwel 10 en bijna 12 jaar) hun fietstocht vanuit Velserbroek naar Parijs hebben voltooid. Een hele prestatie die wij niet nadoen.
We gebruiken in het zonnetje in de tuin onze avondmaaltijd en genieten nog even na van een fijne vakantie.   
 

Terug naar de website